Φαίνεται έντονα η τάση για χρήση νέων για την εποχή υλικών από βιοτεχνίες ή μικρές βιομηχανίες που λειτουργούν στην περιοχή (πρώιμη προκατασκευή δομικών στοιχείων, κεραμοποιία, κλπ.). Στον συγκεκριμένο πύργο συναντάμε το σημαντικό στοιχείο ενός προκατασκευασμένου λιθοσώματος με καλούπι ώστε να δίνεται η εντύπωση της λαξευτής τοιχοποιίας. Η τεχνοτροπία αυτή χρησιμοποιείται με πολύ έντεχνο τρόπο ώστε να δίνει μια ενιαία εικόνα. Η εσωτερική τοιχοποιία είναι κατασκευασμένη από συμπαγή πλινθοδομή, μονή ή διπλή, ανάλογα αν είναι φέρουσα ή όχι. Η χρήση οπλισμένου σκυροδέματος για τα υποστυλώματα του ημιυπαίθριου χώρου του ισογείου και τους μικρούς προβόλους του ορόφου, αλλά και η χρήση των μεταλλικών δοκών διπλού τάυ για τη διαμόρφωση των οροφών, θεωρείται πρωτοπόρα για την εποχή. Επιπρόσθετα, μεγάλη καινοτομία για τη εποχή είναι η κατασκευή του κλιμακοστασίου, το οποίο αποτελεί ανεξάρτητη κατασκευή με φτερωτή σκάλα σε κεντρικό υποστύλωμα από οπλισμένο σκυρόδεμα. Τα κεραμικά στοιχεία των τόξων είναι διακοσμητικά, ενώ υπάρχει οριζόντιο πρέκι σκυροδέματος ή συνεχής δοκός για τη δομική κατασκευή. Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο της κατασκευής είναι η ποδιά των παραθύρων, που είναι απομίμηση λαξευτής μαρμάρινης ταινίας από χυτό σκυρόδεμα με λεπτόκοκκα αδρανή. Το ίδιο ισχύει και για τα κολωνάκια των βεραντών που κρατούν τα πρέκια. Στα δάπεδα ως κύριο στοιχείο επικρατεί το μωσαϊκό, ενώ ξύλινα πατώματα δεν βρέθηκαν.

Ο πύργος κτίστηκε περίπου στα 1910 για να λειτουργήσει ως κατοικία για την οικογένεια του Θαλή Κουτούπη, υπουργού και στενού συνεργάτη του Ελευθέριου Βενιζέλου, και λειτούργησε ως οικία για τριάντα περίπου χρόνια. Την περίοδο της Κατοχής, είχε εγκατασταθεί η Γκεστάπο. Μεταπολεμικά, τη δεκαετία του 1950, η οικογένεια Κουτούπη νοίκιασε το κτίριο στην οικογένεια Μαζαράκη, η οποία το λειτούργησε ως ξενοδοχείο. Το 1992 το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού ως έργο τέχνης που χρειάζεται κρατική προστασία. Από το 1998 μέχρι τον σεισμό του 1999 το κτίριο χρησιμοποιείτο για πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Κηφισιάς. Το 1999 δωρήθηκε από την οικογένεια Κουτούπη στο Δήμο Κηφισιάς, ο οποίος αποφάσισε την παραχώρηση του κτιρίου για ορισμένο χρονικό διάστημα στο υπουργείο Πολιτισμού προκειμένου να φιλοξενήσει την Αρχαιολογική Συλλογή Κηφισιάς. Το 2002 εγκρίθηκε η μελέτη αποκατάστασης του πύργου και το 2004 κηρύχθηκε διατηρητέος και ο περιβάλλων χώρος της βίλας Κουτούπη. Aνακαινίστηκε με χρηματοδότηση από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, μέσω της Περιφέρειας Αττικής, με προϊσταμένη αρχή τον Δήμο Κηφισιάς. Το κτίριο εγκαινιάστηκε το 2010 και αρχικά προοριζόταν για πολιτιστικό κέντρο. Τελικά επικράτησε η πρόταση να στεγάσει την Αρχαιολογική Συλλογή Κηφισιάς, που βρίσκεται σήμερα σε κτίριο ιδιοκτησίας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στη συμβολή των οδών Γεωργαντά και Κασσαβέτη. Το νέο Μουσείο στη Βίλα Κουτούπη έχει δυνατότητα εκθεσιακού χώρου 400 τ.μ. Η ημερομηνία λειτουργίας της συλλογής στους νέους χώρους δεν έχει ακόμα να καθοριστεί, καθώς η μετατροπή των χώρων σε μουσειακούς βρίσκεται σε εξέλιξη.